CZARKA AUSTRIACKA SARCOSCYPHA AUSTRIACA

 Występowanie

Już sama nazwa wskazuje gdzie możemy spotkać czarkę austriacką. Oczywiście jest to Europa i Ameryka Północna. Dotychczas uważano czarkę z grzyb bardzo rzadki występujący wczesną wiosną na terenach podgórskich. Dlatego też do roku 2014 była w Polsce gatunkiem ściśle chronionym. 9 października 2014 r. została wykreślona z listy gatunków grzybów chronionych. Występuje licznie w miejscach podmokłych, próchniczych, najczęściej w  towarzystwie olchy i wierzby. Rośnie na obumarłych częściach drzew, leżących na ziemi butwiejących gałęziach. Zazwyczaj owocniki są w grupach, jeśli znajdziemy jedną sztukę warto w pobliżu rozejrzeć się dokładnie za kolejnymi. Czarki pojawiają się od lutego do kwietnia, są więc pierwszą oznaką wiosny wśród grzybów.

czarka austriacka

 Wygląd

Owocniki czarek mają kształt miseczek. Osiągają średnicę do około 5 cm. Wewnętrzna osłona owocników jest jaskrawoczerwona i błyszcząca. Miseczki są osadzone na trzonku, zazwyczaj krótkim i mało widocznym. Wszystko to sprawia, że wyglądają jak pierwsze wiosenne kwiatki rozsiane po ziemi.  Strona zewnętrzna jest jaśniejsza różowo biała.

Sarcoscypha austriaca

Znaczenie

Atlasy podają, że jest to grzyb niejadalny. Jednak coraz częściej można spotkać w internecie opisy osób, które czarkę jadły i chwalą sobie jej wartości kulinarne. Początkowa klasyfikacja do grzybów niejadalnych mogła wynikać z tego iż uważano czarkę za grzyba rzadko występującego i na tyle małego, że nie miał znaczenia gospodarczego. Ja czarkę jadłem na surowo i dla mnie jej smak całkowicie przypomina rzodkiewkę. Można ją sparzoną dodać do sałatki, marynować i dodawać do sosów.

Według niektórych źródeł czarki w 94% składają się z wody, pozostałe 6% to białka, węglowodany i tłuszcze a także niewielkie ilości witamin A, B1, B2